Χάρη στις ψηφιακές τεχνολογίες, σήμερα μπορούμε να κάνουμε τραπεζικές συναλλαγές, να διαβάζουμε ειδήσεις, να σπουδάζουμε για την απόκτηση ενός πτυχίου και να συνομιλούμε με τους φίλους μας σε όλο τον κόσμο -και όλα αυτά χωρίς να αφήσουμε την άνεση του σπιτιού μας. Αλλά ένας τομέας που φαίνεται να παραμένει σχεδόν αδιαπέραστος από αυτά τα οφέλη είναι το μοντέλο μας στην δημοκρατική διακυβέρνηση, η οποία έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη από τότε που εφευρέθηκε τον 20ο αιώνα.
Οι νέοι πειραματισμοί δείχνουν πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εμπλοκή νέων ομάδων ανθρώπων, την ενδυνάμωση των πολιτών και να διαμορφώσουν μια νέα σχέση μεταξύ των πόλεων και των τοπικών κατοίκων τους και των βουλευτών και των πολιτών.
Το Nesta πραγματοποίησε μια έρευνα πάνω σε μερικές από τις πρωτοποριακές καινοτομίες στην ψηφιακή δημοκρατία που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής, και δημοσίευσε τα κύρια αποτελέσματα της.
Στο κοινοβουλευτικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Βραζιλία και η Γαλλία, οι πειραματισμοί με νέα εργαλεία επιτρέπουν στους πολίτες να συμβάλουν στην εκπόνηση νομοθεσίας. Τα πολιτικά κόμματα, όπως οι Podemos στην Ισπανία και το Κόμμα Πειρατών στην Ισλανδία, χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως το Loomio , το Reddit και το Discourse επιτρέπουν στα μέλη του κόμματος και στο ευρύ κοινό, να συζητήσουν και να τροφοδοτήσουν τις προτάσεις πολιτικής. Οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει πλατφόρμες που επιτρέπουν στους πολίτες να υποβάλουν ιδέες και πληροφορίες, βαθμονόμηση των προτεραιοτήτων και κατανομή των δημόσιων πόρων.
Σχήμα 1: Επτά κύρια παραδείγματα ψηφιακής δημοκρατίας
Σύνδεσμοι:
Madam Mayor, I have an idea (Κυρία Δήμαρχος, έχω μια ιδέα)
vTaiwan
LabHacker και eDemocracia
Parlement & Citoyens
Decide Madrid (Αποφάσισε Μαδρίτη)
Pirate Party (Κόμμα Πειρατών Ισλανδίας)
Better Neighborhoods / Better Reykjavik (Καλύτερες Γειτονιές / Καλύτερο Ρέικιαβικ)
Μετά από λεπτομερή διερεύνηση αυτών των μελετών περιπτώσεων και των διδαγμάτων από αυτές, έχουμε διερευνήσει τις προκλήσεις που θα πρέπει η ψηφιακή δημοκρατία να αντιμετωπίσει στο μέλλον. Αυτό περιλαμβάνει το πώς να αναπτυχθεί μια πιο διαφοροποιημένη αντίληψη για το τι εννοούμε με τον όρο “συμμετοχή” και την αντιμετώπιση του ψηφιακού χάσματος.
Διδάγματα από τους καινοτόμους
- Ανάπτυξη ενός σαφούς σχεδίου και διαδικασίας: Οι πρωτοπόροι στον τομέα εμπλέκουν τους ανθρώπους με νόημα, δίνοντάς τους ένα σαφές μερίδιο, διεξάγουν ανάλυση των ενδιαφερόμενων μερών, λειτουργούν με πλήρη διαφάνεια και θέτουν πρόσβαση στις πιο δύσκολο να προσεγγισθούν ομάδες, με offline μεθόδους.
- Τοποθέτηση της απαραίτητης υποστήριξης: Οι πιο επιτυχημένες πρωτοβουλίες έχουν μια σαφή υποστήριξη από νομοθέτες, επίσης εξασφαλίζουν τους αναγκαίους πόρους για την προώθηση της σωστής διαδικασίας (PR και διαφήμιση), καθώς και τα εσωτερικά συστήματα για τη διαχείριση και την αξιολόγηση μεγάλου αριθμού ιδεών.
- Επιλογή των σωστών εργαλείων: Τα σωστά ψηφιακά εργαλεία συμβάλουν στη βελτίωση της εμπειρίας του χρήστη και στην κατανόηση του θέματος και μπορεί να συμβάλουν στην άρση ορισμένων από τις αρνητικές επιπτώσεις όσων μπορεί να προσπαθήσουν να βλάψουν ή να “κάνουν παιχνίδι” την διαδικασία.
Η άνοδος της ψηφιακής δημοκρατίας
Οι δημοκρατικοί θεσμοί σήμερα φαίνονται λίγο-πολύ όπως έδειχναν εδώ και δεκαετίες, αν όχι αιώνες. Τα κτήρια του Κοινοβουλίου, το Κογκρέσο των ΗΠΑ, καθώς και μερικά από τα αρχαιότερα κοινοβούλια της Δύσης είναι σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτα από τα διαδοχικά κύματα των νέων τεχνολογιών. Εξακολουθούμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι συζητήσεις απαιτούν οι ομιλητές να είναι σωματικά παρόντες, υπάρχει μικρή χρήση των ψηφιακών πληροφοριών και της ανταλλαγής δεδομένων, κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών συνόδων και οι βουλευτές στο Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίζουν πηγαίνοντας περπατώντας με τα πόδια μέσα από διαδρόμους. Το κτίριο του Κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου, ειδικότερα, είναι πασιφανές για την απουσία οθονών, την καλή σύνδεση στο διαδίκτυο και κάθε άλλης IT υποδομής που θα επέτρεπε ένα εργασιακό περιβάλλον του 21ου αιώνα συγκρίσιμο με αυτό που υφίσταται στα γραφεία σχεδόν κάθε σύγχρονης επιχείρησης.
Ταυτόχρονα, σχεδόν κάθε άλλος τομέας της ζωής -η οικονομία, ο τουρισμός, οι αγορές, η εργασία και οι κοινωνικές μας σχέσεις- έχει δραματικά μεταμορφωθεί από την ανάδυση των νέων μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, ιδιαίτερα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή από τις δυνατότητες που διανοίγονται μέσω της αύξησης της πρόσβασης και της χρήσης των δεδομένων ή με τις νέες προσεγγίσεις για την επίλυση προβλημάτων, όπως μέσω του πληθοπορισμού (crowdsourcing) ή με την άνοδο της οικονομίας κοινής χρήσης (sharing economy).
Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό το χάσμα μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι πολίτες διάγουν την καθημερινή τους ζωή και του τρόπου με τον οποίο η πολιτική και η δημοκρατία πραγματοποιείται, είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που συνέβαλαν στη μείωση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς. Μεγάλες μειονότητες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν βλέπουν πλέον τη δημοκρατία ως ένα καλό σύστημα διακυβέρνησης, ιδιαίτερα οι νέοι. Σύμφωνα με τον Economist Intelligence Unit’s Democracy Index (Δείκτης Δημοκρατίας του Economist Intelligence Unit) του 2014 και του 2015, όχι μόνο είναι τα ποσοστά συμμετοχής χαμηλά, αλλά και τα επίπεδα απεμπλοκής είναι τα υψηλότερα που έχουν καταγραφεί σε 16 από τις 20 χώρες που χαρακτηρίζονται ως “πλήρεις δημοκρατίες”[1].
[1]. The Economist Intelligence Unit (2015) ‘Democracy Index: Democracy in an age of Anxiety. ’ London, New York, Hong Kong, Geneva: The Economist Intelligence Unit. p.11.
Σε αντίδραση πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες είναι η απάντηση και ότι αυτές από μόνες τους μπορούν να ενθαρρύνουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή, τις καλύτερες αποφάσεις και περισσότερη εμπιστοσύνη. Οι υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι η ψηφιακή δημοκρατία μπορεί να επιτύχει βαθύτερη και ευρύτερη συμμετοχή, ότι μπορεί να συμβάλει σε μια πιο πλούσια δημόσια σφαίρα για τα επιχειρήματα και την συζήτηση από ότι ήταν ποτέ δυνατόν με τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης και ότι με την αξιοποίηση πιο μεμονωμένων πηγών εμπειρογνωμοσύνης μπορεί να επιτύχουμε καλύτερες αποφάσεις πάρα να βασιζόμαστε μόνο σε επαγγελματίες πολιτικούς και σε δημόσιους υπαλλήλους.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών υπήρξαν χιλιάδες πειράματα. Σε ορισμένους τομείς, όπως αυτόν της εκστρατείας/καμπάνιας ή της παρακολούθησης των ενεργειών που εκτελούνται από βουλευτές, υπάρχει ένα πλούσιο πεδίο καινοτομίας, με μυριάδες εφαρμογές, πλατφόρμες και ιστοχώρους να έχουν κερδίσει σημαντικό αριθμό χρηστών. Ιστότοποι εκστρατείας/διαμαρτυρίας, για παράδειγμα, μπορούν να βρεθούν σε πολλά μέρη του κόσμου, με τη μία μορφή ή την άλλη. Άλλα πειράματα έχουν επικεντρωθεί σε τομείς όπως η σύνταξη συμμετοχικού προϋπολογισμού, το άνοιγμα διαδικασίας επίλυσης προβλημάτων για μια σειρά κοινωνικών θεμάτων, σε μια εστίαση για το πώς τα ψηφιακά μπορούν να ενισχύσουν τις πιο παραδοσιακές δραστηριότητες της κοινοβουλευτικής και δημοκρατικής εργασίας, όπως η ψηφοφορία ή διαχείριση υπόθεσης.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η πραγματικότητα δεν έχει αρθεί μέχρι το ύψος των ελπίδων και των προσδοκιών. Παρά το γεγονός ότι με τα εργαλεία εκστρατείας/καμπάνιας έχουν κινητοποιηθεί εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθώντας να επηρεάσουν κόμματα και κοινοβούλια, τα εργαλεία που είναι πιο κοντά στην καθημερινή δημοκρατία έχουν την τάση να περιλαμβάνουν αρκετά μικρό και μη αντιπροσωπευτικό αριθμό πολιτών και έχουν χρησιμοποιηθεί για σχετικά περιθωριακά θέματα.
Μέρος της αιτίας είναι η απροθυμία από την πλευρά των παραδοσιακών κομμάτων και κοινοβουλίων να υιοθετήσουν νέες μεθόδους σε κλίμακα, καθώς και για σημαντικά ζητήματα. Αλλά οι μεταρρυθμιστές έχουν επίσης κάνει και λάθη. Συχνά ήταν πολύ γραμμικοί και μηχανιστικοί στο να υιοθετήσουν την παραδοχή ότι η τεχνολογία ήταν η λύση, αντί να εστιάζουν στον συνδυασμό της τεχνολογίας και των νέων οργανωτικών μοντέλων. Έχουν αποτύχει να μάθουν το μάθημα τους από την δεκαετία του 1990 στο ότι η δημοκρατία είναι ένα σύμπλεγμα πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης, της κοινωνίας των πολιτών και των συνηθειών συμβιβασμού καθώς και των επίσημων μηχανισμών ψηφοφορίας. Και πολλοί ήταν επαρκώς προσαρμοσμένοι στους πολύ διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους λαμβάνουν χώρα διάφορα είδη επιχειρηματολογίας και διαλόγου, καθώς κάποιοι πλαισιώνονται από συμφέροντα, άλλοι με πολύ τεχνικές γνώσεις, άλλοι ακόμα πλαισιώνονται πάρα πολύ από ηθικές θέσεις.
Μερικά από τα πειράματα έχουν επίσης πέσει μέσα στο ίδιο πρόβλημα όπως γίνεται και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -μια τάση να πολώνονται οι απόψεις και όχι να γεφυρώνουν αυτά που χωρίζουν τους ανθρώπους καθώς κλίνουν προς τους άλλους που μοιράζονται τις πολιτικές τους πεποιθήσεις[2], καθώς οι ψευδείς πληροφορίες κυκλοφορούν[3] και ο διάλογος σκληραίνει τις αντίθετες θέσεις αντί να συμβάλει στο να κατανοήσουν οι άνθρωποι τις διαφορετικές απόψεις. Η τρέχουσα αντιμαχία για το φίλτρο-φούσκα έχει φέρει αυτά τα ζητήματα με πολύ μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους[4].
[2]. Hargittai, E., Gallo, J., Kane, M. (2008) Cross-ideological discussions among conservative and liberal bloggers. ‘Public Choice.’ 134: 67-68; Conover, M.D., Ratkiewicz, J., Francisco, M., Goncalves, B., Flammini, A. and Menczer, F. (2011) ‘Political Polarization on Twitter.’ Proceedings of the Fifth International AAAI Conference on Weblogs and Social Media. Menlo Park: AAAI Press. Lawrence, E., Sides, J. and Farrell, H. (2010) Self-segregation or deliberation? Blog readership, participation and polarization in American Politics. ‘Perspectives on Politics.’ 8:141-57.
[3]. This phenomenon is known as Information cascades, where things are published, taken as true and shared very quickly. See for example, Easley, D. and Kleinberg, J. (2010) ‘Networks, Crowds, and Markets: Reasoning about a Highly Connected World.’ Cambridge: Cambridge University Press.
[4]. Pariser, E. (2015) Did Facebook’s Big New Study ill My Filter Bubble Thesis? [online]. ‘BackChannel.’ 7 May, 2015. Available from: filter bubble [Accessed 22 November 2016].
Μαθαίνοντας από τους πρωτοπόρους
Αυτή η μελέτη μοιράζεται τα διδάγματα από την έρευνα του Nesta σε μερικές από τις πρωτοποριακές καινοτομίες στην ψηφιακή δημοκρατία που λαμβάνουν χώρα σε όλη την Ευρώπη και πιο πέρα, σήμερα. Στόχος μας ήταν να καταδείξουμε δύο βασικά ερωτήματα:
Πώς και σε ποιο βαθμό τα ψηφιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τα κοινοβούλια, τις δημοτικές αρχές και τα πολιτικά κόμματα για να συμμετάσχουν οι πολίτες, βελτιώσουν την ποιότητα και τη νομιμότητα της λήψης των αποφάσεων τους;
Τι μπορούμε να μάθουμε από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της ψηφιακής δημοκρατίας σχετικά με το πώς να πάρουμε τα μέγιστα από τα ψηφιακά εργαλεία και να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική πλατφόρμα για τη συμμετοχή;
Οι περιπτωσιολογικές μελέτες μας εξετάζουν τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στη συμμετοχή των πολιτών στις συζητήσεις, στις προτάσεις και στην λήψη των αποφάσεων. Παρουσιάζουμε εδώ τα ευρήματά μας, ισχνά σε κάποιους τομείς περιοριζόμαστε από την έλλειψη δεδομένων και επίσημων αξιολογήσεων των αποτελεσμάτων και του αντίκτυπου.
Τα μαθήματα μπορούν να συνοψιστούν σε έξι κύρια θέματα:
Σκέψου δύο φορές: μην εμπλακείς για χάρη της εμπλοκής – Προσφέροντας απτά αποτελέσματα (όπως πχ. για έναν συμμετοχικό προϋπολογισμό) και δεσμεύοντας ψήφους, μπορείς να κάνεις την εμπλοκή πιο ουσιαστική, αλλά εξίσου σημαντικό είναι και το να αποδείξεις στους πολίτες πώς οι εισφορές τους έχουν ληφθεί υπόψιν, ακόμη και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που αναζητούσε το άτομο. Με την εμπλοκή των ανθρώπων όσο το δυνατόν σε αρχικό στάδιο (για παράδειγμα, όταν σχηματοποιούνται τα θεμέλια για τη νέα νομοθεσία και όχι μόνο στην επανεξέταση του κοντά-στο-τελικό κειμένου) η αίσθηση της ικανοποίησης στους ανθρώπους στο ότι κάνουν τη διαφορά, είναι πιθανό να είναι υψηλότερη.
Να είσαι ειλικρινής: τι εμπλέκεται και τι πρόκειται να κάνεις με τα δεδομένα εισόδου – Αυτό είναι σημαντικό για όλους τους ενδιαφερομένους. Πριν αρχίσεις οποιαδήποτε πρωτοβουλία για ψηφιακή δημοκρατία, είναι απαραίτητο να εξεταστεί το ποιος πρέπει να εμπλακεί (για παράδειγμα, είναι στόχος η ευρεία, μαζική συμμετοχή ή θα αξιοποιηθούν περισσότερο οι εξειδικευμένές, διανεμημένες εμπειρίες;) και πως αυτή η κοινότητα μπορεί καλύτερα να προσεγγισθεί. Επιπλέον, η σαφήνεια για το τι συνεπάγεται η διαδικασία βοηθά στη διαχείριση των προσδοκιών και στο να δημιουργηθεί μια πιο αποτελεσματική άσκηση για όλους τους εμπλεκόμενους. Οι καλύτερες μέθοδοι έχουν αποτελεσματική διευκόλυνση και μετριοπάθεια για να ενθαρρύνουν τις θετικές και εποικοδομητικές συζητήσεις, αποφεύγοντας τις παγίδες των πιο παραδοσιακών φόρουμ και τη συνομιλία στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Η παροχή ανατροφοδότησης σχετικά με τα αποτελέσματα είναι επίσης απαραίτητη. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος απογοήτευσης με τη διαδικασία και ενδεχομένως ακόμη μεγαλύτερη αποσύνδεση από τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Ψηφιακά δεν είναι η μόνη απάντηση: η παραδοσιακή προσέγγιση και συμμετοχή ακόμα παίζουν ρόλο – Προσεκτικά στοχευμένες δημόσιες σχέσεις, διαφήμιση και ευαισθητοποίηση του κοινού στηρίζουν σχεδόν κάθε επιτυχημένη πρωτοβουλία με εμπλοκή του ψηφιακού πολίτη. Πολλές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα εκείνες οι οποίες επιτρέπουν στους πολίτες να πάρουν αποφάσεις ή να παίξουν ένα πολύ ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη ή την εξέταση των προτάσεων, επίσης συνδυάζουν offline και online δραστηριότητα. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή της προώθησης μέσω της υπαίθριας διαφήμισης και της τοπικής δημοσιογραφίας ή μέσω προληπτικής προσέγγισης των οργανώσεων πολιτών με βάση την κοινωνία, όπως αυτές στο Παρίσι και στη Μαδρίτη. Ή θα μπορούσε να περιλαμβάνουν στόχευση σε ψηφιακά ενεργές ομάδες μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως στο Ρέικιαβικ. Αυτό είναι σημαντικό για τη γεφύρωση του ψηφιακού χάσματος και την αύξηση της νομιμότητας στην διαδικασία της λήψης των αποφάσεων, διευρύνοντας την πισίνα των συμμετεχόντων.
Μην χάνεις χρόνο: λάβε υποστήριξη από τους φορείς λήψης αποφάσεων προτού να επενδύσεις πάρα πολύ – Η εξασφάλιση, ιδανικά ευρείας και διακομματικής υποστήριξης, είναι σημαντική για πολλούς λόγους. Κατ ‘αρχάς, η υιοθέτηση από τους παράγοντες που είναι στην λήψη των αποφάσεων και η ενσωμάτωση των νέων τρόπων εργασίας σε υφιστάμενες δομές και στους θεσμούς, αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα του να υιοθετηθούν και να υλοποιηθούν οι προτάσεις ή οι αποφάσεις. Βοηθά επίσης να ενσωματωθούν νέες διαδικασίες σε τρέχοντες οργανισμούς ή να αλλάξουν οι τρόποι εργασίας. Τούτου λεχθέντος, είναι σημαντικό η όλη πρωτοβουλία να είναι ανοικτή σε ταχύτερες και ελαφρύτερες μορφές πειραματισμού, ώστε να είναι εφικτό να μειωθούν τα εμπόδια για την αποδοχή της και να βοηθήσει τους εκπροσώπους να συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητές της. Επιπλέον, οι πρωτοβουλίες που έχουν επιδιώξει να συνδέσουν ενεργά τους εκπροσώπους και τους πολίτες, για παράδειγμα, μέσω κοινών συζητήσεων, έχουν δει επίσης να αυξάνεται το ενδιαφέρον και τα επίπεδα της συμμετοχής των πολιτών, καθώς η αντίληψη των επιπτώσεων των εισφορών τους, θεωρούν ότι θα είναι μεγαλύτερη. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ορισμένες πρωτοβουλίες (ιδιαίτερα εκείνες με επικεφαλής νεότερα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης) έχουν πέσει σε επικρίσεις. Έχουν υποσχεθεί πιο άμεση λογοδοσία των φορέων λήψης των αποφάσεων για τους πολίτες, αλλά στα μάτια κάποιων, δεν καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος των υποσχέσεων που δόθηκαν, αντικατοπτρίζοντας και πάλι τους εγγενείς κινδύνους της αμφισβήτησης των ριζικά νέων μοντέλων.
Μην παρακάμπτεις: η ψηφιακή δημοκρατία δεν είναι μια γρήγορη και φθηνή λύση – Υπάρχει συχνά μια ελπίδα ότι “ψηφιακά” σημαίνει και ένας πιο αποτελεσματικός και πιο φθηνός τρόπος για να γίνει κάτι. Σε κανένα από τα παραδείγματα που έχουμε δει δεν συμβαίνει αυτό. Για να λειτουργήσει η ψηφιακή δημοκρατία συχνά απαιτείται εκτεταμένη παραδοσιακή προσπάθεια προσέγγισης παράλληλα με τη χρήση των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας. Οι πρωτοβουλίες ψηφιακής δημοκρατίας απαιτούν ομάδες για να τις παραδώσουν και να τις υποστηρίξουν, χρειάζονται επενδύσεις στον τομέα της πληροφορικής και του λογισμικού, καθώς και επενδύσεις σε προσωπικό ή/και εθελοντές για να εξασφαλιστεί ότι θα υπάρχουν οι απαραίτητες δεξιότητες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι σημαντικό να υπάρχει η ικανότητα να αξιολογηθεί ένας μεγάλος όγκος συνεισφορών, με ψηφιακό back-end που θα υποστηρίζει την ανάλυση και την επεξεργασία των δεδομένων που λαμβάνονται.
Δεν είναι σχετικά με σένα: επέλεξε τα εργαλεία που έχουν σχεδιαστεί για τους χρήστες που θέλεις και προσπάθησε να σχεδιάσεις να αφήσεις εκτός την καταστροφική συμμετοχή – Το εργαλείο που χρησιμοποιείται δεν θα πρέπει μόνο να μειώνει τα εμπόδια στη συμμετοχή με το να καθιστά εύκολο σε κάποιον να συμμετέχει, αλλά θα πρέπει να σχεδιαστεί ενεργά για την βελτίωση της ποιότητας της συζήτησης, του διαλόγου και του αποτελέσματος. Οι καλύτερες πλατφόρμες κάνουν εύκολο για τους συμμετέχοντες να δουν τις συνεισφορές των άλλων, με κάποια οπτικοποίηση του περιεχομένου για να βοηθήσουν στην κατανόηση του. Μπορούν επίσης να εισαχθούν χαρακτηριστικά σχεδιασμένα για τον περιορισμό του trolling ή της καταχρηστικής συμπεριφοράς που συνδέεται με πολλά διαδικτυακά φόρουμ και να εμποδιστεί σε συγκεκριμένες ομάδες να “συλλάβουν” ή να “κάνουν παιχνίδι” πάνω στο αποτέλεσμα. Τα εργαλεία ανοικτού κώδικα είναι η βέλτιστη επιλογή για τη διαφάνεια, επιτρέποντας σε οποιονδήποτε να επαληθεύσει τον κώδικα που τρέχει πίσω από τις ψηφοφορίες και τους άλλους μηχανισμούς.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα για την ψηφιακή δημοκρατία;
Προκειμένου να αναπτυχθούν και να γίνουν mainstream οι διαδικασίες που υποστηρίζουν κοινοβούλια, κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα στο έργο τους, η ψηφιακή δημοκρατία πρέπει να αντιμετωπίσει μια σειρά από προκλήσεις που εξακολουθούν να υφίστανται απέναντί της. Ολοκληρώνουμε την έκθεσή μας με τις αντανακλάσεις πάνω σε αυτά -από το να αναπτυχθεί μια πιο διαφοροποιημένη αντίληψη για το τι εννοούμε με τον όρο “συμμετοχή” και για την αντιμετώπιση του ψηφιακού χάσματος, για τη βελτίωση της κατανόησης του τι παρακινεί τους ανθρώπους να συμμετέχουν και πώς μπορούμε να εξισορροπήσουμε τις φιλοδοξίες με την πραγματικότητα του τι είναι εφικτό, να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι περαιτέρω απογοήτευσης και να κάνουμε την ψηφιακή δημοκρατία την “νέα νόρμα”. Αναλογιζόμαστε, επίσης, τις ευκαιρίες που οι νέες τεχνολογίες μπορούν να προσφέρουν και τους τομείς των δημοκρατικών διαδικασιών μας, εκεί όπου οι πρωτοβουλίες ψηφιακής δημοκρατίας είναι ακόμη πολύ λίγες. Και, τέλος, αποτείνουμε πρόσκληση στην κοινότητα ψηφιακής δημοκρατίας για να εξετάσει το πώς μπορεί καλύτερα να μετρήσει και να αξιολογήσει τον αντίκτυπο της αξίας της, για να χτίσει μια βάση με τα αποδεικτικά στοιχεία για το τι λειτουργεί.
Πηγή άρθρου: http://www.nesta.org.uk
Μετάφραση: http://waves.pirateparty.gr