Το γαλλικό σχέδιο νόμου Loi Numérique που θα παρουσιαστεί στο γαλλικό Κοινοβούλιο στις 19 Ιανουαρίου, είναι ένα σχέδιο νόμου που συνδημιουργήθηκε με τους πολίτες μέσω μιας online δημόσιας διαβούλευσης. Αυτός είναι ο πρώτος νόμος στη Γαλλία που προκύπτει έπειτα από μια διαδικασία συν-σχεδιασμού.
Το εν λόγω σχέδιο νόμου έχει σαν σκοπό τη δόμηση της νέας γαλλικής ψηφιακής οικονομίας και περιλαμβάνει νέες ψηφιακές αρχές για την επιτυχία της, όπως για παράδειγμα τα Ανοικτά δεδομένα. Χτισμένος με ένα μοντέλο της συν-δημιουργίας, ο νόμος είναι ένα παράδειγμα της συμμετοχής της Γαλλίας στις αρχές της ανοικτής διακυβέρνησης, δήλωσε η Γαλλική κυβέρνηση.
Υποστηριζόμενος από τον Axelle Lemaire, τον Υπουργό για τον ψηφιακό Τομέα, ο νόμος Numérique δημιουργήθηκε αρχικά το 2014 μέσω μιας εθνικής διαβούλευσης από τον Γάλλο πρωθυπουργό και την CNLL (Conseil National du Libre Logiciel) και συλλέχθηκαν τέσσερις χιλιάδες προτάσεις. Ένα πρώτο σχέδιο νόμου που δημοσιεύθηκε στη συνέχεια από τη γαλλική κυβέρνηση και υποβλήθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέσω του δικτυακού τόπου Republique-numérique.fr μεταξύ 26ης Σεπτεμβρίου και 18 Οκτωβρίου 2015. Η πλατφόρμα συγκέντρωσε περισσότερες από 8 500 προτάσεις και 150 000 ψήφους από 21 330 άτομα. Η κυβέρνηση τεκμηρίωσε όλες αυτές τις προτάσεις και τροποποιήσεις (εάν έχουν εγκριθεί ή όχι) και το νομοσχέδιο απαρτίζεται πλέον από 30 άρθρα. Είχε κατατεθεί στο γαλλικό συμβούλιο των υπουργών στις 9 Δεκεμβρίου και θα υποβληθεί στο Κοινοβούλιο τον Ιανουάριο.
Εξ ορισμού ανοιχτά δεδομένα
Το σχέδιο νόμου περιέχει νέες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της Ουδετερότητας του διαδικτύου , την φορητότητα των δεδομένων, την διατήρηση της σύνδεσης στο internet και το δικαίωμα στη λήθη. Αλλά ορίζει επίσης την έννοια της «Εξ ορισμού Ανοιχτότητας», η οποία αναφέρει ότι ο γαλλικός δημόσιος τομέας πρέπει να δημοσιεύει τα δεδομένα του σε τυποποιημένη μορφή. Το γαλλικό κράτος θα διατηρήσει επίσης ένα αποθετήριο με χρησιμοποιήσιμες άδειες που θα μπορούν να εφαρμοστούν σε σύνολα δεδομένων.
Ο Loi Numérique απαιτεί τα δεδομένα γενικού σκοπού να είναι διαθέσιμα και δηλώνει ότι η ποιότητά τους πρέπει να είναι ομοιογενής και να διατηρήσιμη. Τα Δεδομένα γενικού σκοπού είναι τα βασικά στοιχεία που συχνά επαναχρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, το εθνικό κτηματολόγιο ή η βάση δεδομένων των διευθύνσεων (Base d’Adresses Nationale or BAN), η οποία ξεκίνησε πρόσφατα στη Γαλλία.
Πηγή άρθρου: https://joinup.ec.europa.eu
Το δικαίωμα στη λήθη;;;; Oblivion στη νομική ορολογία είναι η “αμνηστία”, όχι η “λήθη”….
Ευχαριστούμε για το σχόλιο. Πιθανώς το “αμνηστία” να είναι καλύτερη απόδοση για το oblivion.
To “δικαίωμα στη λήθη” είναι απόδοση του “The right to be forgotten” χρησιμοποιείται περισσότερο στα σχετικά κείμενα της ΕΕ ( http://europa.eu/rapid/press-release_IP-12-46_el.htm )