ΕΛ/ΛΑΚ | creativecommons.gr | mycontent.ellak.gr |
freedom

Το πολύτιμο άτομο που δεν έχετε προσλάβει: Τα ανάπηρα άτομα είναι οι πραγματικοί hackers

Η Christina Mallon είναι Υπεύθυνη Διαχείρισης Λογαριασμών του POSSIBLE και Μέλος στο Συμβούλιο του Open Style Lab, του Parsons. Αποτελεί την φωνή και το πρότυπο των ατόμων αναπηρίες καθώς υπογραμμίζει ότι “Τα ανάπηρα άτομα είναι οι πραγματικοί hackers. Πρέπει να τους προσλάβετε“.

Πιο συγκεκριμένα σε άρθρό της, στο Fast Company, εξηγεί τους λόγους της άποψής της μέσω της προσωπικής της εμπειρίας και προωθεί την πρόσληψη ατόμων με αναπηρίες. Χαρακτηριστικά αναφέρει:

“Όταν σκέφτεστε ανάπηρα άτομα, η δύναμη και η ανεξαρτησία, πιθανώς, να μην είναι από τα πρώτα χαρακτηριστικά που σας έρχονται στο μυαλό.” Αλλά εμάς που είναι ο τρόπος ζωής μας, πρέπει να κάνουμε κάτι σωστά, αφού το 30% του εργατικού δυναμικού των Η.Π.Α. έχουν κάποια μορφή ειδικής ανάγκης. Είμαστε πολλοί, και κάποιοι από εμάς ζούμε ανεξάρτητοι. Είμαστε πολύτιμοι για λόγους που, πιθανώς, να μην έχετε σκεφτεί. Ο κύριος ορισμός των ειδικών αναγκών είναι ότι για όλους μας, με κάποιο τρόπο, ο κόσμος δεν είναι λειτουργικός. Και πρέπει να σκεφτούμε νέους και καινοτόμους τρόπους να κάνουμε όσα για τους άλλους ανθρώπους είναι δεδομένα: πώς να φάμε, πώς να ντυθούμε, και πώς να βουρτσίσουμε τα δόντια μας. Είμαστε οι πραγματικοί hackers.

Αυτή, η συνεχής ανάγκη για καινοτομίες ώστε να ελισσόμαστε σε έναν κόσμο που δεν έχει σχεδιαστεί για μας, ίσως να απαντάει στο ερώτημα γιατί το 75% των επαγγελματικών ιδεών των ατόμων με ειδικές ανάγκες επιτυγχάνουν τους σκοπούς των εταιριών τους (σε σύγκριση με το 66% των συναδέλφων που δεν έχουν ειδικές ανάγκες). Το 2017, το 18.7% των ατόμων με αναπηρίες, προσλήφθηκε, σύμφωνα με το  U.S. Bureau of Labor Statistics reports. Αντιθέτως, το ποσοστό των ατόμων χωρίς αναπηρίες ήταν 65.7%. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να καταρρίψουμε τους μύθους για τα ανάπηρα άτομα ώστε να μας δώσετε την ευκαιρία να προσφέρουμε περισσότερο στις επιχειρήσεις σας.

Το ταξίδι μου ξεκίνησε στην ηλικία των 22 ετών, όταν διαγνώστηκα με πάθηση του κινητικού νευρώνα. Από τότε, και τα δύο μου χέρια παρέλυσαν. Σήμερα, όμως, ζω μια πολύ ενεργή καθημερινότητα στην Νέα Υόρκη. Έχω το δικό μου διαμέρισμα. Πηγαίνω στη δουλειά κάθε ημέρα. Συνέβαλα στην ίδρυση του Open Style Lab στο Parsons, που έχει ως σκοπό το σχεδιασμό τεχνολογιών που μπορούν να φορέσουν άτομα με ειδικές ανάγκες. Ανάμεσα σε άλλες τεχνολογίες, βοήθησα να επινοηθούν κάλτσες που συνδέονται με iPhones και μια θήκη κινητού, η οποία μου δίνει τη δυνατότητα να δουλεύω με τα πόδια μου.

Δεν είμαι μόνη μου στην ανακάλυψη των καινοτομιών. Αν και υπάρχουν πολλά παρελθοντικά παραδείγματα, στη σύγχρονη εποχή, ο Vinton Cerf που έχει προβλήματα ακοής, τον ενέπνευσαν για το σχεδιασμό των email. H Wanda Díaz-Merced, αστρονόμος που έχει προβλήματα όρασης, ανέπτυξε ένα σύστημα που μετατρέπει μεγάλα σε χωρητικότητα δεδομένα σε ήχο- την οποία χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι σήμερα. Και είμαι σίγουρη ότι αυτές οι δυο εφευρέσεις είναι ελάχιστες σε σύγκριση με τους άπειρους τρόπους που έχουν εφευρεθεί για να προάγουν την αλληλεπίδραση με τον κόσμο.

Για να αποδείξω τι εννοώ, θα ήθελα να μοιραστώ μερικά από τα top hacks που διευκόλυναν τον τρόπο ζωής μου. Παρακάτω θα βρείτε ορισμένες διαδικασίες που πιθανότατα μάθατε ως παιδιά, αλλά προσωπικά έπρεπε να τις ξαναμάθω ή να της διαμορφώσω με τέτοιο τρόπο ώστε να ζω την καθημερινότητα που επιθυμώ. Ελπίζω ότι οι προσωπικές μου εμπειρίες θα σας δείξουν πόσο καινοτόμος είσαι όταν έχεις ειδικές ανάγκες.
1. Πώς ντύνομαι. Αν και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου, ντύνομαι καθημερινά. Το καταφέρνω χρησιμοποιώντας ένα κρεβάτι με στύλους, από τα IKEA. Θέλει κόλπο, αλλά όταν το κάνεις καθημερινά, μαθαίνεις μέχρι και το πώς να φοράς φούτερ. Ακόμη, έχω ραμμένα κορδόνια στα παντελόνια μου, που μού επιτρέπουν να τα βάλω και να τα βγάλω, χρησιμοποιώντας το κρεβάτι.
2. Πώς βουρτσίζω τα δόντια μου. Θα εκπλαγείτε με το τί μπορείτε να κάνετε με τα πόδια σας. Έχω δημιουργήσει μια συσκευή που μου επιτρέπει να τοποθετώ οδοντόπαστα στην οδοντόβουρτσα και μετά μπορώ να βουρτσίσω τα δόντια μου, χρησιμοποιώντας το πόδι.
3. Πώς ενεργοποιώ τα φώτα και άλλες συσκευές. Οι περισσότερες από τις βασικές τεχνολογίες στο διαμέρισμά μου, έχουν εγκατεστημένες τις φωνητικές διαταγές. Χρειάστηκα βοήθεια για την τοποθέτησή τους αλλά τώρα μπορώ να ενεργοποιώ τα φώτα, να προσαρμόζω το θερμοστάτη, να επιλέγω το ραδιοφωνικό σταθμό που επιθυμώ, απλά μιλώντας.
4. Πώς τρώω πρωινό. Όταν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου, το περισσότερο από το φαγητό σου καταλήγει στο πάτωμα. Αλλά μπορώ να ψήσω μπέιγκελ σε φουρνάκι ή να χρησιμοποιήσω φούρνο μικροκυμάτων, εύκολα. Για να φάω, χρησιμοποιώ ένα Obi robot, που ελέγχει τα πιρούνια και τα κουτάλια για μένα. Είναι υπέροχο όταν μπορείς να φας έξω με τους φίλους σου.
5. Πώς πάω στη δουλειά. Όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Νέας Υόρκης χρησιμοποιώ το μετρό για τις μετακινήσεις μου. Με βοηθά το Swipe, μια συσκευή που δούλεψα με τους φοιτητές Estee Bruno, Julia Liao, και Claudia Poh (τα εύσημα ανήκουν σε εκείνους). Η ιδέα προκρίθηκε στο τελευταίο γύρο των Fast Company‘s 2018 World Changing Ideas Awards.
6. Πώς χρησιμοποιώ το κινητό. Έχω ένα απίστευτο hack. Έχω μια μικρή τσάντα χειρός που κρατά το κινητό μου. Είναι διαμορφωμένη με δακτυλίους κλειδιών, δεμένοι σε ελαστικά κορδόνια που μου επιτρέπουν να μετακινώ το κινητό στο πάτωμα και να πληκτρολογώ με το πόδι. Επίσης, έχω κάλτσες με αγώγιμες κλωστές που μου επιτρέπουν να το χρησιμοποιώ τις κρύες μέρες.
7. Πώς δουλεύω. Για τη δουλειά, το Dragon, ένα φωνητικό πρόγραμμα που μετατρέπει σε λέξεις τις εντολές μου, είναι μεγάλη βοήθεια. Επίσης, έχω μάθει να πληκτρολογώ με τα πόδια μου, ώστε μπορώ πλέον και χρησιμοποιώ iPad. Ακόμη, έχω Apple Watch που ξεκλειδώνει τον υπολογιστή μου όταν τον πλησιάζω. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εξαρχής έμαθα να αναγνωρίζω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω με τους συναδέλφους μου.
8. Πώς ψωνίζω. Πώς πληρώνω; Πάντα έχω τις πιστωτικές μου κάρτες στο παπούτσι μου ώστε να είναι διαθέσιμες όταν τις χρειαστώ.
9. Πώς βγαίνω έξω. Το κλειδί είναι ο σχεδιασμός. Καθιστώ σίγουρο ότι οι φίλοι μου γνωρίζουν πότε θα φτάσω. Με αυτό τον τρόπο, αν υπάρχουν προκλήσεις στο περιβάλλον, θα έχω βοήθεια.

 

Φυσικά, κανείς από αυτούς τους τρόπους δεν σημαίνει ότι τα έχω διευθετήσει όλα. Το hacking είναι δύσκολο και θέλει χρόνο. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή, η μεγαλύτερη μου δοκιμασία είναι το πώς να σχεδιάσω μια συσκευή που θα μου επιτρέπει να πιάσω τα μαλλιά μου κοτσίδα. Αυτό δεν είναι εύκολο και είναι μία από τις δοκιμασίες που έχω στο μυαλό μου να βρω λύση. Ελπίζω, όμως, να έγινε κατανοητό ότι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες πρέπει να είναι καινοτόμοι από αναγκαιότητα και το hacking είναι μια ικανότητα που εξελίσσεις χρονικά. Οπότε, την επόμενη φορά που θα θέλετε να δοκιμάσετε κάτι καινούργιο, ίσως να σκεφτείτε να ψάξετε εμάς για βοήθεια. Έχουμε σκεφτεί τρόπους για καινοτομίες, εκατομμύρια φορές.”

Πηγή άρθρουhttps://www.fastcompany.com/

 

 

 

3 thoughts on “Το πολύτιμο άτομο που δεν έχετε προσλάβει: Τα ανάπηρα άτομα είναι οι πραγματικοί hackers

  1. Disability ΔΕΝ σημαίνει “άτομο με ειδικές ανάγκες” .Δεν υπάρχει ο όρος άτομο με ειδικές ανάγκες ,έχει καταργηθεί ως παρωχημένος και λάθος .
    People with disabilities == Άτομα με αναπηρία ή ανάπηρα άτομα. Διορθώστε την μετάφραση

      • Παρακαλώ, αλλά δεν το διορθώσατε ,παραθέτω:
        …30% του εργατικού δυναμικού των Η.Π.Α. έχουν κάποια μορφή ειδικής ανάγκης.
        Ο κύριος ορισμός των ειδικών αναγκών είναι ότι…
        …γιατί το 75% των επαγγελματικών ιδεών των ατόμων με ειδικές ανάγκες…
        …(σε σύγκριση με το 66% των συναδέλφων που δεν έχουν ειδικές ανάγκες)…
        …ο σχεδιασμό τεχνολογιών που μπορούν να φορέσουν άτομα με ειδικές ανάγκες…
        …θα σας δείξουν πόσο καινοτόμος είσαι όταν έχεις ειδικές ανάγκες…
        …Ελπίζω, όμως, να έγινε κατανοητό ότι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες πρέπει να είναι καινοτόμοι…
        Επίσης έχετε το έχετε επισημάνει στα tags και στο λινκ “…ta-atoma-me-idikes-anagkes-…”

Leave a Comment